Thuisfront
Vrijdag 2 en zaterdag 3 september
Aan de oostelijke horizon dient de zon, gebukt onder een zwaar wolkenveld, zich aan met een rood oranje streep. Voor ons, aan de westelijke horizon de eerste tekenen van land. Labrador, land van de honden, ontworstelt zich aan de zee en lijkt de strijdt met de wolken wel te gaan winnen.
Na ruim 70 uur varen met afwisselende weersomstandigheden en afgelopen nacht vooral veel rollen is het vaste land meer dan welkom. Kleine rotsachtige eilanden vormen de eerste verdedigingslinie voor de kust van en in de baaien die Labrador talrijk is. We lopen het haventje van St. Lewis binnen en meren af bij een verlaten en te koop staande vis fabriek. Het dorpje met zo’n 180 inwoners heeft maar liefst 3 supermarkets…. “Omdat we zoveel eten” grapt een uitermate vriendelijk senioren echtpaar dat we spreken tijdens onze wandeling door het dorp. We besluiten toch maar een dorpje verder te varen op aanraden van een andere local. Daar is meer te doen bovendien kun je er tanken. St. Marie heet het. Daar leggen we onder grote belangstelling van een groep vissers aan bij de plaatselijke coöperatieve garnalenfabriek. We worden enthousiast ontvangen en geholpen bij het aanleggen, krijgen de nodige info en vullen het water aan. Op weg naar het dorp 20 minuten lopen verderop krijgen we een lift van 4 wheel drive pick-up. Peter comfortabel voorin, Edzard en ik achterin met dolle pret in de bak. De plaatselijke winkel van sinkel heeft alles…. eten, buitenbeits, gereedschap, bh’s, bedenk het maar. Een pub hebben ze niet in het dorp, “te weinig mensen” aldus onze liftgever. Dus terug naar de boot met een 8-pack bier en een paprika.
De volgende morgen 9.00 uur weer het water op, richting Rocky Harbour gelegen aan de kust van Newfoundland, een tip van de havenmeester in St.Marie. Als we langs de kust van Labrador varen valt op hoe dun bevolkt dit land is. Slechts hier en daar een een ogenschijnlijk verlaten nederzetting op de boomloze met rendiermos begroeide hellingen tussen door de natuurelementen rond afgesleten heuveltoppen, hier en daar afgewisseld door steil uit de zee oprijzende kliffen.
Van enige scheepvaart is niets te bekennen. Een enkel klein vissersbootje maar voor de rest hebben we het rijk voor ons alleen. Zo nu en dan duikelen dolfijnen rond de boot, een enkele walvis spuit zijn lucht de hemel in.
Inmiddels krijgen we van het thuisfront verontrustende berichten over orkaangeweld in Florida. Of we daar wel rekening mee houden. Wel, van Labrador naar Miami is ongeveer net zover als van Amsterdam naar de Sahara… Het duurt dus nog wel even voor we in Florida zijn
We draaien de de zeestraat tussen Labrador en Newfoundland op. In de verte doemt een steile rots in de zee op. “Is het een nu een schip of een rots?” vraagt Edzard. Het gevaarte is niet te lokaliseren op de kaart, een raadsel. Totdat we na enige tijd eindelijk in de gaten krijgen dat het een gigantische ijsberg is. Dus tot hier komen ze helemaal. We varen erheen om het geval nader te onderzoeken. Het is een prachtig exemplaar, tegelijk grillig en elegant van vorm.
Samen met de volle zon en de prachtige wolkenformaties een plaatje. Verderop zien we nog meer ijsbergen, die laten we maar liggen. Nog 150 mijl, de kust van Newfoundland af. De zon zakt prachtig roodgeel gekleurd het water in. De nacht wacht, wij varen verder.
Mogelijk interessante artikelen
Meer berichten in deze rubriek
