Voor het eerst op eigen kiel

Gepubliceerd op 19 juli 2019

Christine en Felix (60) gaan voor het eerst op eigen kiel de haven uit met hun eerste motorboot van 13 meter. Lees hieronder hun ervaring met hun eerste tocht(en).

En dan is het zover. Voor het eerst op eigen kiel. Na een jaar voorbereiding maken we vandaag de eerste (solo) tocht. Het is een zwaar bewolkte dag begin april. Met de auto onderweg vanuit Scheveningen nog even stoppen voor koffie. Bepakt en bezakt komen we zaterdagochtend bij de Buijshaven aan. De Avonturier ligt er prima bij. We hebben er zin in. Boodschappen opbergen en een ‘rondje schip’. In de machinekamer controleren we de olie en de koelvloeistof. De vlag gaat uit en de navigatie apparatuur gaat aan. De koudwatervrees neemt toe. We verzinnen smoesjes om het vertrek uit te stellen. Nog een boodschap. Lunch. Koffie. Nog wat schoonmaken. Dan besluiten we vandaag gewoon lekker van de boot te genieten. Varen kan altijd nog. We hebben een heerlijke avond.

Inschattingsfout

De week erna gaan we weer vol goede moed op stap. We komen zaterdagmiddag aan in Enkhuizen met het plan om zondag te varen. Zondag is het weer niet best. Druilerig en af en toe een flinke bui. Windkracht 5, vrij krachtig. Dat kan geen probleem zijn. De schaal loopt tot 12! Dus 5 is nog niet eens de helft! Wij verlaten om 8.30 uur de haven. De eerste tocht gaat naar Medenblik. Een overzichtelijk stukje IJsselmeer van 23 Km. Wat kan er mis gaan?

Het is afschuwelijk. Het eerste stukje gaat best, maar dan krijgt de wind ons te pakken. We worden alle kanten op geslingerd. Het servies rammelt in de kast. Fotolijstjes vallen om. In het vertrouwen dat de Grand Banks het allemaal wel kan, varen we door. Na 2 uur komen we in Medemblik aan. En even later lopen we door de winkelstraat waar alles, behalve een koffietentje, gesloten is. “Waar komen jullie vandaan?” vraagt de serveerster. “Enkhuizen.” Antwoord ik. “Nou nou, met dit weer.” Zegt zij. Die opmerking geeft mij moed. Als anderen het ook zwaar weer vinden, dan ligt het niet aan mij.

Meer en betere tochten

Dat seizoen maken we nog veel tochten door Nederland. Zoals de tocht naar Muiden. Mooi weer, weinig wind. Strak IJsselmeer. In Muiden slapen we bij de Jachthaven Stichting Muiden, pal aan de voet van het slot. Wakker worden in een sprookjesomgeving op je eigen boot is een machtige ervaring. Een andere tocht gaat naar Friesland. Daarna naar Lelystad waar vrouw en dochters inkopen gaan doen. Ik vergaap mij aan de oldtimer show die dan toevallig plaatsvind. In de zomervakantie varen we naar Muiden, Gouda, Oudewater en de Veerhaven in Rotterdam. Dan via Delft, Lisse naar Amsterdam. In Amsterdam (IJdok) blijven we een paar dagen om bij het afstuderen van onze dochter te zijn. Bij mooi weer gaan we naar via Den Oever en Den Helder de zee op, om bij Amsterdam weer naar binnen te varen.

In totaalvaren we dat jaar 1.304 km, passeren we 42 sluizen en 162 bruggen. Een ‘Medenblik-ervaring’ blijft dat jaar verder uit. We stallen de Avonturier die winter in Zaandam.

Plan op de plank

Het plan om het tweede jaar via de Rijn, Main en Donau naar Istanbul te varen, stellen we een jaartje uit. Mooier dan Nederland wordt het niet. Er is nog zoveel te ontdekken. Punt is dat als je eenmaal in de Middellandse zee bent, het lastig is om terug te kamen. De Grand Banks is te hoog om door Frankrijk te varen en de Golf van Biskaje zien we niet zo zitten.

De keuze voor Nederland in de zomer van 2018 is een gouden greep. De beste zomer ooit. We maken een prachtige tocht naar Limburg en vandaar over de IJssel naar Friesland. We ankeren veel. Daarom komt het RIB-bijbootje goed van pas. Binnenvaren in Scheveningen en naar huis lopen is natuurlijk leuk. Daar moeten we wel een paar dagen blijven liggen vanwege de wind. We hebben ons lesje geleerd.

Lessen

Dat jaar lopen we wel schade op. De eerste dag al. Geconcentreerd op de smalle brugopening vergeet ik naar boven te kijken. Het vaantje en radarreflector sneuvelen door en nog niet gesnoeide boom. In een sluis worden we weggeblazen door een Duits binnenvaartschip, dat pardoes haar motor vol zet.  Ook gaat het elektrische toilet stuk. Gelukkig is er ook nog een handpomp WC.

De belangrijkste les die ik heb geleerd dat je niet met stroom mee een haven in mag duiken. Gewoon even doorvaren en omdraaien. Na 2 jaar veel te hebben gevaren zijn we klaar voor de tocht naar Istanbul.

Lees ook: ‘Bewijzen dat je kunt varen‘ of ‘Wonen op een boot‘.

Mogelijk interessante artikelen