Gevonden en opnieuw gevonden
Bij een kort bezoek aan Nederland, medio februari, bezochten we een in oude schepen gespecialiseerde werf die ons was aanbevolen. Telefonisch hadden we een afspraak gemaakt voor een bezoek om de werfbeurt van ons schip te bespreken. De sfeer in het stadje beviel ons prima en aangezien een aantal bekenden hier deze zomer met hun schip het water uitgaan, leek dit een leuke zomer op te gaan leveren.
Natuurlijk hebben we een nog jong schip, maar waarom niet de vraag gesteld of ze ook voor ons iets kunnen betekenen. We bezochten kennissen die al in de buurt liggen en samen wandelden we naar de werf. De kennismaking was hartelijk en het gesprek verliep gemakkelijk aangezien ons type schip uitstekend bekend bleek. Dat zou wel gaan lukken stelde de werfbaas en eind juni was er ook nog wel plek. Gevonden, dat verliep soepel. Stuur me nog even de bijzonderheden van het schip, zo werd gevraagd. Natuurlijk, geen probleem.
Na thuiskomst stuurden we dezelfde dag nog de details met ook nog een aantal foto’s gemaakt bij de vorige werfbeurt in Hardinxveld-Giessendam, op een helling die jammer genoeg niet meer beschikbaar is.
Na tien dagen niets meer gehoord te hebben stuurde ik een mailtje om nog eens te horen of alles goed was aangekomen. Een week later moesten we retour naar Frankrijk. Nog geen antwoord, maar ach, hij zei toch dat het kon?
Onderweg naar Frankrijk werd ik toch wat onrustig. Dat het kon was wel gezegd maar ik zou toch graag een bevestiging zien. Van uit de auto dus maar eens opnieuw contact gezocht om direct een koude douche te ontvangen. Ons schip was eigenlijk niet oud genoeg! En “het bestuur” had beslist dat dit dus toch niet kon. Dit late antwoord lag aan de vakantie, maar nee het kon niet door gaan. Daar zit je dan: onderweg naar Frankrijk, met plotseling geen werf meer om straks naar toe te gaan.
Eenmaal retour in Frankrijk zat er niets anders op dan maar weer opnieuw rond te gaan bellen. Via via werden we tenslotte gewezen op een werf in Limburg met alle accommodatie om ons (32 ton) uit het water te tillen. Telefonisch niet te bereiken! Dan maar een mailtje en ziedaar een prompt antwoord: midden komende week zullen wij contact met u opnemen. Midden komende week contact? Uiteraard bedacht ik, de carnaval is losgebarsten en uit onze jaren in het zuiden weet ik maar al te goed dat dit niet de tijd is om serieuze afspraken te maken. De week daarop voerden we echter uiterst plezierige gesprekken en kreeg ik er vertrouwen in. Maar ja, dat dachten we bij de andere werf in eerste instantie ook. Er zat dus niets anders op dan toch nog maar een keer kinderen en kleinkinderen te bezoeken (de laatsten juichten) om dan en passant ook nog even ter plekke te gaan kijken in het dorp Panheel.
Ook dit bezoek aan de werf verliep plezierig en er konden concrete afspraken worden gemaakt. De vierde juli zullen we dus op de kant getild worden bij Jaree Tinnemans in Panheel. Als dan het weer meewerkt kunnen we een ruime week later weer het water in. Dan nog een aardige tocht naar leveranciers uit de omgeving van Gorinchem om dan met een langzamerhand volledig vernieuwd schip weer de terugreis te aanvaarden. Op bekleding en gordijnen na heeft dan alles een beurt gehad. En die bekleding laten we maar over aan nieuwe eigenaren die ongetwijfeld toch hun eigen sfeer er in zullen willen brengen. Nu alleen nog even vinden die nieuwe eigenaren.
Als we straks op 24 april weer in Roanne aanlanden is het dus een kwestie van schip gereed maken, inkopen doen en weg wezen. We hebben dan nog mei en juni om de tocht naar Limburg te maken. Prachtige maanden om te varen door mooie gebieden. En voldoende tijd om daar een rustige vakantiereis van te maken, deels door ook voor ons weer nieuwe vaarwateren. Leuk om te doen en u hoort van ons.
Ton Wilhelm
Mogelijk interessante artikelen
Meer berichten in deze rubriek
