Tot nader bericht…
Als het tikken van de tijd. De hartslag van de natuur. Als zeilster, zeker op het ‘buitenwater’, werd mijn boordleven gewoon geleefd met het ritme van het getij.
Met mathematisch nauwkeurigheid, tikte de metronoom van de natuur de hoog en laagwater bewegingen af onder mijn boot. Menig keer verplichtte het ons om in het holst van de nacht al te gaan varen of tot na middernacht nog te pogen over een ‘bank’ voor de haven heen te komen.
Tabellen vol, met de nauwgezetheid van de dagelijkse weerberichten van BBC4, bepaalde het hoogwater onze vaarbewegingen. Een vinger langs de tabel –interpolerend met de 1/12e regel- bepaalde hoe laat we stroom mee of tegen zouden krijgen; hoe laat de drempel voor de haven onder ons door moest gaan. Een tweemaal daags ritme – op sommige plaatsen in de wereld met de speelse variatie van een tussentij- dat dag in dag uit zekerheid bood.
Overstappend in een motorboot liet ik dit alles achter me. Nooit meer vroeg op om het tij te halen, nooit meer rekenend aan de getijdetabel. Nou ja, bijna nooit meer. Mijn thuishaven nabij Kil, Noord en de Merwederivieren dwingt me, wil ik op tijd thuis komen, er af en toe toch acht op te slaan.
Vol enthousiasme stuur ik de Saône op. Kennelijk was mijn beeld van mijn ervaring een jaar eerder wat gekleurd; de snelheid stroomopwaarts van 5 kilometer per uur is niet geheel wat ik had verwacht. Ook mijn beeld van takken, bomen en struiken, zomaar in het woestkolkende water voor mijn boeg, strookt niet met wat ik nauwelijks een jaar eerder heb meegemaakt.
Na 8 uur stroomopwaarts knokken, een kanaal bij een sluis geeft wat minder watergeweld, lees ik op internet wat ik al begon te vermoeden.
Saône, maar ook Rhône, Moezel, Seine en Maas zijn wegens hoogwater op cruciale plaatsen gestremd tot nader bericht.
Helaas is hier geen tabel van voorhanden, hoogwater op de binnenwateren; tot nader bericht… Lukt me zo toch niet om er afscheid van te nemen.
Diederique
Mogelijk interessante artikelen
Meer berichten in deze rubriek
