Heerlijk eten en douane
Woensdag 8 tot en met zondag 11 september
Halifax, de stad van waaruit in grote getale oorlogsmaterieel tijdens de WO II verscheept werd richting Engeland… Dat is wat mij is bij gebleven uit de schoolboeken, maar het is een stad met een veel rijker verleden. We liggen midden in de stad, voor ons het maritiem museum, aan bakboord een oud fregat uit de 2e wereld oorlog, en aan stuurboord de ‘Acadia’, een oud stoomschip uit WO I, nu onderdeel van het maritiem museum. Een paar honderd meter verderop aan de wandelkade met prachtig uitzicht over de Halifax Bay een monument ter nagedachtenis aan al die immigranten uit Europa begin vorige eeuw. Tegenwoordig noemen we dat economische vluchtelingen.
De mooie houten voornamelijk aan de haven gelegen (pak)huizen vormen samen met de boven op de heuvel gelegen citadel en het in Art Deco stijl gebouwde voormalige postkantoor het oude Halifax. Daartussen de – het uitzicht ontnemende – uit staal, glas en beton hoog opgetrokken hedendaagse tempels van de markt economie. Onvermijdelijk maar wel spijtig. In de buitenwijken veel mooie Victoriaans aandoende landhuizen, al of niet aan het water gelegen.
Halifax is omgeven door twee baaien en diverse meren. In het weekeinde de (zeil)boten op het water, aan de wal en wandelkade de terrasjes, winkeltjes en de vele mensen. Op de achtergrond het imposante hoorngeluid van de vertrekkende Queen Marie II. Prachtig.
We zijn hier aangekomen afgelopen woensdag tegen het eind van de middag na vier dagen en nachten, door gevaren te hebben tussen Newfoundland en Nova Scotia. Ruim 420 nm en tot nu toe het zwaarste deel. De restanten van meerdere orkanen in combinatie met de getijden stromingen en het onvoorspelbare klimaat van met name Newfoundland zorgden voor een niet te omschrijven golven zee die misschien het beste te vergelijken is met 24 uur per dag in een ‘rollercoaster’ te moeten zitten. Ik heb Peter tijdens het koken huzaren stukjes als een volleerd circus artiest zien maken om ons van een behoorlijke maaltijd te voorzien… Ik zal jullie zijn commentaar tijdens het koken besparen, maar een oud dertiger jaren slapstick filmpje heeft beduidend minder amusementswaarde dan zijn capriolen.
Nova Scotia heeft, vanaf de zee gezien, een duidelijk ander landschaps karakter dan Newfoundland. Het laatste is ruig en onherbergzaam met hier en daar diepe fjorden en steil uit de zee oprijzende kliffen, Nova Scotia oogt meer golvend en vriendelijker. Het blijft echter een beperkte omschrijving. Observaties vanaf het water zijn altijd subjectief, afstanden en hoogten vertekenen en onze ogen en hersenen zijn meesters in het verdraaien van de werkelijkheid.
Bij aankomst in Halifax werden we hartelijk ontvangen door Bruce en dochter Beth. Met ongelofelijk veel geduld hebben zij ruim drie uur aan de kade moeten staan en zitten, omdat hun toegang aan boord door de douane was ontzegd (maar daarover later meer). Daarna reden zij ons naar hun huis net buiten de city, waar we warm door Joan, de vrouw van Bruce werden begroet. Na vier etmalen van slingeren en soms rollend een bord eten op je schoot was het heerlijk om in deze buitengewoon aangename en vooral niet wiebelende omgeving te worden getrakteerd op een heerlijk diner vooraf gegaan door banjo en zang van Bruce en het mooi diepe cellogeluid van de klassiek geschoolde Joan. Bruce, Joan en Beth, dank voor jullie gastvrijheid en deze heerlijke avond!!
Minder aangenaam was de ontvangst door de Canadese douane. In een volgend blog zal ik daar verder over uit wijden.
Maar wie dit leest… wees gewaarschuwd! Ik heb op tv reportages gezien over de Australische douane, wel Canada kan er ook wat van. En dan te bedenken dat de VS nog komen moet. En dat wil dan een vrij handelsverdrag?
De zaterdag middag en gedeeltelijk de avond doorgebracht bij de Goatgarden, een soort strandtent maar dan aan de kade. Een prima plek om mensen maar ook het bedienend (vrouwelijk) personeel te observeren, blijft een leuke bezigheid.
Afsluitend verderop gegeten bij een oud tot café/restaurant met live muziek omgebouwd pakhuis. Op het plein ervoor een verzameling Harley Davidsons en ander motortuig. Edzard en Peter helemaal gelukkig. De avond in stijl afgesloten met Sambuka en een geanimeerd gesprek met een Canadees stel.
Morgenochtend wacht de VS ambassade, hier om de hoek, voor een VISA-check voor alle zekerheid. Men kan niet voorzichtig genoeg zijn…
Mogelijk interessante artikelen
Meer berichten in deze rubriek
