Klussen aan boord met Bert Majoor
Klussen aan boord: Zelfbouw is een reële optie
In deze eerste aflevering van ‘Klussen aan boord’ lees je van de nieuwe rubriek ‘Klussen aan Boord’, waarin zelfbouwer Bert Majoor stap voor stap uitlegt hoe hij en zijn vrouw Ineke hun droomschip realiseerden. In deze rubriek deelt hij de informatie, tips en trucks waar hij zelf vaak tevergeefs naar zocht. Daarnaast hoopt hij motorbootvaarders die zelfbouw of een ingrijpende klus aan hun boot overwegen, te inspireren. Voorafgaand een uitgebreide kennismaking.
Door Bert Majoor
Ik ben opgegroeid met grootouders die een motorboot hadden. In de weekenden ging ik altijd met opa en oma mee varen. De vaste ligplaats was destijds de gemeentelijke jachthaven van Hilversum. Ons vaargebied was het Hilversums kanaal, de Vecht en de Loosdrechtse Plassen en in de vakanties gingen we meestal naar Katwijk aan Zee. Toen ik een jaar of 12 was, kocht opa er een klein zeilbootje bij en zo leerde ik zeilen.
In 1966 leerden Ineke en ik elkaar kennen, vlak voordat mijn opa plotseling overleed. Van hem had ik geleerd te varen en manoeuvreren. Omdat ik daardoor goed met zijn boot overweg kon, zijn Ineke en ik in de zomer van 1967 nog regelmatig met mijn oma gaan varen. Zo nu en dan mochten we er ook samen op uit en hierdoor werden wij al op jonge leeftijd besmet met het watersportvirus.
EERSTE BOOT
In 1984 verhuisden wij naar onze huidige woning, een nieuwbouwhuis aan het water met een eigen ligplaats. Daar hoort dan natuurlijk wel een bootje te liggen. We kochten een polyester kajuitbootje, dat toch wel erg klein bleek te zijn voor twee volwassenen en twee kinderen. Onze kinderen sliepen in het kajuitje en wij in de open kuip, met daarover een (te kort) zeiltje, waardoor onze voeten regelmatig buitenboord sliepen.
GRIENTIEN
Al snel gingen we op zoek naar een grotere boot en zo zijn we in 1986 begonnen met de bouw van ons eerste casco, de ‘Grientien’. Ik had ervaring met lassen, slijpen en installatiewerk en ook het plaatsen en aansluiten van de motor ging me goed af. Het boordnet was erg eenvoudig, alleen wat (navigatie)verlichting en een pompje voor koud water. Maar de aftimmering, dat was echt niet mijn ding. Ik had geen enkele ervaring met houtbewerking en geen idee hoe te beginnen. Uiteindelijk is er toch met veel geduld en hier en daar wat afkijken een eenvoudige, maar nette betimmering in de ‘Grientien’ gekomen.
De ‘Grientien’ had weinig luxe, maar was keurig afgewerkt en in goede staat van onderhoud.
MEER COMFORT
De ‘Grientien’ had geen douche. De boot was niet geïsoleerd en verwarmen ging met een oude heteluchtkachel die we vaak uitzetten vanwege de diesellucht. In het voorseizoen betekende dit met het hele gezin onder een dekentje kijken naar het songfestival en daarna (rillend) wassen met een keteltje warm water van het gaskomfoor. In 2000 — we waren toen 50 — besloten we dat we voor de toekomst meer behoefte hadden aan comfort. De belangrijkste eisen daarbij waren een douche, koud en warm water, goede isolatie, een echte kachel en een vuilwatertank. Omdat de kosten dermate hoog waren om deze aanpassingen op de ‘Grientien’ door te voeren, besloten we uit te kijken naar een andere boot.
ACHTERSTALLIG ONDERHOUD
Na een lange zoektocht in verkoophavens en bij particulieren werd duidelijk dat het onmogelijk zou worden een geschikte boot te vinden. Niet zozeer vanwege ons wensenpakket, maar meestal door achterstallig onderhoud. Dat waren wij niet gewend. De ‘Grientien’ mocht dan niet luxe ingericht zijn, hij was wel in een mooie en vooral zeer goed onderhouden staat. Natuurlijk ga je andere schepen vergelijken met wat je hebt en we verbaasden ons erover dat mensen voor zo’n vaak vieze, slecht onderhouden boot zoveel geld durfden te vragen. Daar kwam dan nog een aanzienlijk bedrag bij voor het opknappen en aanpassen naar onze wensen. Vaak bleek na inventarisatie en snel rekenwerk dat die kosten wel eens behoorlijk uit de hand zouden kunnen lopen. En het laatste dat we wilden, was een risicoboot of eentje met een open einde. Op een gegeven moment dachten we eindelijk dé boot te hebben gevonden die zelfs binnen ons budget viel. Er stonden alleen wel twee motoren met een vermogen van 180 pk in en los van het feit dat wij geen snelle motorboot wilden, verbruikten die motoren per stuk 8 tot 14 liter diesel per uur! Na kort onderzoek naar de mogelijkheid er een éénmotorige boot van te maken, is ook dat avontuur gestopt.
DE TREFFER
Toen viel ons oog op een advertentie van een casco. We vonden het beiden direct een erg mooi model en begonnen ons af te vragen wat voor bedrag er bij gemoeid zou zijn om zoiets technisch vaarklaar te bestellen. Zouden de bijkomende kosten te overzien zijn? En vooral: zou het voor mij haalbaar zijn om zo’n groot casco in te timmeren? Door onze ervaring met de ‘Grientien’ wisten we dat het erg veel werk zou worden. Mede hierdoor hadden we vooraf ook niet nagedacht over nieuwbouw. Hooguit over het aanpassen naar eigen wens van een andere boot. Maar langzaamaan begonnen we ook de voordelen van deze optie te zien, zoals indelen en inrichten naar eigen wens en (bijna) alles nieuw. Ik had echter nog steeds veel angst voor het timmerwerk en de grote vraag bleef: ‘is het allemaal wel betaalbaar? ‘.
Na een telefoontje aan cascobouwer De Treffer in Tilburg bleek die investering erg mee te vallen en zijn we op een zaterdag op de werf gaan kijken. Eerlijk gezegd waren we vanaf dat moment verkocht. Het nieuwe schip zou 12 bij 4 meter worden en dat is heel ruim als je een boot van 10 meter gewend bent. Het zou een mooi en degelijk gebouwd schip worden en er werd gewerkt met materialen van goede kwaliteit, van bekende merken. Kort daarna kwam alles in een stroomversnelling, doordat een kennis van ons een vergelijkbaar werfschip had gekocht. Hij wist een flink deel van mijn bouwangst weg te nemen. Voorin dat werfschip zat een mooie rondzit, die ik zou kunnen opmeten om na te maken. De kennis (een vakman) legde mij uit hoe je met een invalzaag en geleiderail eigenlijk heel eenvoudig de deurtjes kon uitzagen. Vervolgens een massief teak latje erlangs lijmen en dan met een bovenfrees de kantjes rond frezen. Het zou er allemaal echt professioneel uitzien, verzekerde hij, en ik kreeg er vertrouwen in dat het mij zou gaan lukken. Nadat we onze ‘Grientien’ met pijn in het hart hadden verkocht, zetten we op 14 september 2002 onze handtekening onder de opdrachtbevestiging voor de bouw van de ‘Rhythm’, het casco met bouwnummer 77.
AAN DE SLAG
Cascobouwer De Treffer leverde ons schip ‘technisch vaarklaar’ op. Dit houdt in dat de ‘Rhythm’ was voorzien van tweecomponenten primer, ramen, voortstuwingsinstallatie, hydraulische besturing, een stuurstand, (niet aangesloten) tanks en een rvs reling. Omdat onze zoon Martin meesterlasser is en hij graag het laswerk voor zijn rekening wilde nemen, werd het casco op ons verzoek door De Treffer alleen in elkaar gehecht. Daarmee kon het grote werk ook voor ons dus vrijwel direct beginnen.
Honderden uren verdeeld over zes jaar hebben we in het project gestoken. Ondanks de tegenslagen die we met name in het begin te verduren kregen en de enorme hoeveelheid tijd die we erin investeerden, hebben we nooit spijt van onze beslissing gehad. Ik ben juist blij dat het hele project zo’n lange tijd in beslag nam, want daardoor hebben we in al die jaren veel kunnen afkijken van andere boten op de diverse watersportbeurzen. Dat bleek een goede voorbereiding op de taak waar ik het meeste tegenop zag: de betimmering.
PROEFSTUKJES
Als je me vraagt of ik anderen zelfbouw zou aanraden, is het antwoord volmondig ‘ja’. Zelfbouw heeft veel voordelen ten opzichte van tweedehands. Maar ik begrijp ook heel goed dat je een enorme drempel over moet om het daadwerkelijk aan te durven. Als je er de tijd voor hebt en je bent een beetje handig, probeer dan eens wat uit. Maak eens wat proefstukjes om jezelf vaardig te maken met diverse soorten gereedschap. Daarnaast is het belangrijk dat je steun krijgt vanuit je directe omgeving. Als Ineke het project niet had zien zitten, had ik het nooit kunnen volbrengen. Het is immers een flinke belasting op je privéleven!
Aan de slag. Lees Klussen aan Boord | Deel 1.
Mogelijk interessante artikelen
Meer berichten in deze rubriek
