Passende winterjas

Storm, regen, sneeuw, ijzel. .. De boot krijgt nogal wat te verduren in het winterseizoen. Een dekzeil biedt bescherming, maar wie het degelijk wil aanpakken, kiest voor een op maat gemaakte wintertent, zoals Walraven en Willeke Albach deden voor hun nieuwe Greenline 33 Hybride.

Laurens van Zijp

Het is najaar en ook in jachthaven De Lithse Ham aan de Maas is dat goed te merken. Her en der worden boten voorbereid op het naderende winterseizoen. Zo ook de smetteloze Greenline 33 Hybrid ‘Seatrain’ van Walraven en Willeke Albach. Het schip krijgt vandaag een op maat ge­maakte wintertent aangemeten. Albach en zijn vrouw willen hun ‘Seatrain’ met een gerust hart laten overwinteren en zijn ervan overtuigd dat zij met zo’n op maat gemaakte tent voor de beste oplossing hebben gekozen. “De boot blijft in het water liggen”, zegt Albach “maar ook als Ik hem op de kant zou zetten, kwam er beslist zo’n tent overheen.” De tent is gemaakt door plaatselijk zeilmaker John Eltink. Zijn zeilmakerij is gevestigd in het souterrain van zijn woonark, die naast de haven ligt afgemeerd. Het is een lichte ruimte waarin grote naaimachines en een snijtafel duiden op ambachtelijke arbeid. In een hoek ligt een klein hoopje afsnijsel; het minimale restant van het zeildoek dat voor de Greenline werd verwerkt, als stille getuige van John’s efficiënte manier van werken.

Meten

Voor de toevallige passant in De Lithse Ham moet het een wat wonderlijk gezicht zijn geweest toen John in de weer was op de ‘Seatrain’ om alle maten te nemen. Gewapend met meetlint, potlood en talloze plakkertjes plakte hij zijn markeringspunten. Onderwijl prevelde hij getallen die hij noteerde op kladpapier: een voor de leek onbegrijpelijk web van driehoeken met getallen.

“De eerste stap, als je zo’n wintertent maakt, is opmeten”, legt John uit. “Ik heb eerst de hartlijn op het dak bepaald voor het houten frame waarop het zeildoek komt te rusten en vervolgens van daaruit meetpunten uitgezet. Zo ontstaat een patroon met driehoeken. Die gebruik Je omdat ze niet vervormen; dat Is trouwens een basisprincipe uit de scheepsbouw.” Na het meetwerk wordt er een uitslag van de tent gemaakt in een schaal van 1:10, met alle details zoals luchthappers en uitsparingen daarin verwerkt. “Als die klaar is, kun je de banen aftekenen op het doek en uit-eindelijk gaan naaien”, vervolgt Eltink. “De aangebrachte meetpunten zijn daarbij de oriëntatiepunten, waar alles op elkaar moet komen.” Optimale bescherming John vertelt het met een vanzelfsprekendheid die de vak­man kenmerkt. Als argeloze toehoorder hebben we vooral vragen. Allereerst: waarom een wintertent? Die vraag be­antwoordt Walraven: “Toen we dit schip in april kochten, stond het voor mij al vast dat er een goede wintertent moest komen. Dat is het behoud van je schip, of het nou op de kant of in het water overwintert. Het is een optimale bescherming van de opbouw en het teakdek en scheelt ook nog eens veel poetsen. Meestal is een wintertent een sluitpost. maar het is zonder meer een goede investering.”

Andere vraag dan: waarom geen eenvoudig dekzeil? “Daarvan heb ik er genoeg zien wegwaaien”, zegt John misprijzend. ” Zo’n wapperend dekzeil beschadigt je schip en ook dat van Je buurman. Als een winterzeil slecht past en niet goed vastzit, gaat het vroeg of laat schavielen en schavielen betekent schade.”

“Dat gedoe met touwtjes en jerrycans wilden we nu Juist ook niet”, stelt Walraven. “Vandaar dat we John in de arm hebben genomen. We kenden hem; hij zit al ruim dertig jaar in het vak en zijn eerste wintertenten gaan nog steeds mee. Wel hebben we lang zitten delibereren wat de optimale tent voor ons schip zou moeten zijn.” John vult aan: “De Greenline is een moeilijk schip, vanwege de rondingen in de opbouw. Als alles recht is, kun je de banen laten doorlopen; nu is de dakrand een coupenaad. Lastig is ook dat er achterop geen reling zit, waaraan je de boel kunt vastsjorren.”

Het dak van de ‘Seatrain’ heeft nog een bijkomende com­plicerende factor: zonnepanelen. Een ideale energiebron voor de stroomvoorziening, maar je kunt er niet op lopen en het is ook niet verstandig er een zeil plat overheen te leggen, want dan krijg je condens en schimmelvorming. Daarom heeft John het houten frame opgetrokken en dat met spanbanden gezekerd. Wat opvalt is dat de balken uit­sparingen hebben die als vingers in elkaar passen. Prach­tig schrijnwerk, er komt geen bout aan te pas. “M’n oude vak is meubelmaker”, glimlacht John. ” Ik ben alleen een beetje afgedwaald.”

Uitrollen

Het is tijd voor actie. Van John’s ark, waar hij langszij lag tij­dens het opmeten, varen we de ‘Seatrain’ naar de Jachtha­ven. Op het voordek ligt een bundel zeildoek met de notitie ‘SB voor’ erop. Eenmaal in de box wordt de baal op het frame gelegd en uitgerold, te beginnen bij het voordek. Pakweg 15 minuten later heeft de ‘Seatrain’ een metamorfose ondergaan en ligt de boot afgedekt onder zo’n 80 m2 doek. Nu zijn de mooie details van de tent goed zichtbaar: dubbel gestikte en geplakte naden, subtiele uitsparingen voor de boordlichten, luchtgaten voor ventilatie (waar ook de lijnen van de stootwillen doorheen kunnen) en -heel praktisch – een spanband rondom in de onderste zoom. Deze band wordt op spanning gebracht met een ratel, die netjes In een hoes zit zodat hij niks beschadigt. Ook handig: via een rits kun je aan boord stappen en dank­zij het frame kun Je onder het zeil gewoon door de gang­boorden lopen. Hier is vakwerk geleverd!

Het doek – 430 grams polyesterweefsel met een pvc coa­ting – is volgens John bewust gekozen: “Zwaarder doek Is niet meer hanteerbaar, terwijl lichter materiaal onvoldoende rekvast is om te voorkomen dat er water op blijft staan.” Zelfs de lichte kleur van het doek blijkt niet zonder reden gekozen. John: “Een licht doek zorgt voor minder tempera­tuurverschillen en dus voor minder condens. Het laat ook zonlicht door, wat handig is als je eronder wilt werken.” Walraven draagt nog een pluspunt aan: vogels mijden licht doek, omdat donker doek warmer is. Zelf stellen we tot slot nog vast dat de beige kleur in ieder geval prettig neutraal is in de haven.

Diepte-investering

Een maatpak is zelden goedkoop. Dat geldt ook voor de wintertent van deze Greenline 33, die tegen de 5.000 euro heeft gekost. Maar met zo’n strakke winterjas valt er wél te besparen op bijvoorbeeld overdekte stallingsbeurten. Een dergelijke tent is een behoud voor de boot en daarmee met recht een diepte-investering voor een kostbaar bezit.

Leessuggestie: Hoe maak ik mijn boot winterklaar. Een special over het winterklaar maken van je boot. Van motortechniek tot elektrotechniek en van watersystemen tot stallingsmogelijkheden en verzekeringen.