Herstel
Kerst 2015 gaf vreemde momenten. Zo mochten we het ‘genoegen’ smaken om op eerste kerstdag zomers gekleed met korte hemdsmouwen genoeglijke buiten te zitten in de volle zon. Keken we echter opzij bij de plek waar we zaten, naast de spaarbekkens, dan gaf dat weinig aanleiding tot vrolijkheid. Zes meter onder het normale niveau stond het water achter de dammen. Dan kun je in het geval van de spaarbekkens voor het drinkwater nog wel een jaartje vooruit. Maar eveneens van de spaarbekkens voor de kanalen kwamen niet de vrolijkste berichten. Daar komt bij dat het tevens snel zakkende grondwaterpeil ook nog eens zorgt voor het slecht water vast houden van de kanalen. Enfin, we vertrokken na de feestdagen voor familiebezoek naar Nederland. Daar zagen we zelf de problemen van het vervoer over water in de grote rivieren. Een voor die wintertijd belachelijk laag peil. Maar tegen dat we weer terug zouden reizen begonnen we plotseling met regelmaat (veel) water op het hoofd te krijgen: “Zie je wel, het gaat wel meevallen”.
Terug in Roanne zagen we wel dat de Loire voor de tijd van het jaar erg laag stond maar het drong pas echt tot ons door wat de situatie was toen een van de bevriende wijnboeren vertelde dat ook tijdens onze afwezigheid nog geen druppel water was gevallen. Droge zomer, droog najaar en droge winter. Maandenlang geen druppel water van enige betekenis. De waterbekkens bleken nu nog lager te staan en ook deze wijnboer begon zich enige zorgen te maken.
Jawel, je begint dan toch anders aan te kijken tegen een regenbuitje. Je voelt liever iets meer vallen dan een paar verdwaalde druppels. Je wil toch het liefst dat het drinkwater een ruime reserve vertoont. En niet te vergeten, we willen eind april ook weer varen. Aangezien we op onze reis naar de werf (zie voorgaande column) ook langs St Jean de Losne willen varen aan de Saône begint onze reis straks via het Canal du Centre: in de afgelopen jaren af en toe een probleem vertonend bij weinig water. Geen goede zaak om te moeten beginnen met mogelijke problemen. We schaarden ons dus in het koor van watervragers. Helpt dat? Ik weet het niet, maar feit is wel dat kort na onze terugkeer de neerslag begon met sneeuw in de bergen om ons heen. Dat is alvast wat. Maar het bleef daar niet bij. De sneeuw regende weg en er begon redelijk wat water omlaag te stromen, dachten we. Dat was echter de eerste weken nog nauwelijks zichtbaar aan de rivier. Het duurt even voordat die weer echt op peil is. En juist dat peil in de rivier is nodig om op zijn beurt kanalen en spaarbekkens op peil te brengen. Inmiddels is gelukkig weer een vaste regelmaat van sneeuw en regen tot stand gekomen. Gisteren waren we bij kennissen in de bergen en daar lag nog een bevredigende laag sneeuw als reserve te wachten. En op een wandeling kwamen we bij het bovenstaande riviertje terecht: de Renaison, die al veel water uit de bergen aanvoert richting Loire. En als u nu denkt dat ik voor het maken van deze foto in het water stond dan hebt u dat mis. Ik stond midden op de brug voor het rijdende verkeer. Daar hield ik nog maar net droge voeten. Kortom, er is al een mooie hoeveelheid water onderweg naar rivier en kanalen. En de sneeuwreserve moet straks nog gaan komen.
In de drinkwaterbekkens is het peil inmiddels enkele meters gestegen. Ook de spaarbekkens voor de kanalen vertonen herstel. We rekenen weer op water onder de kiel als we straks in het voorjaar onderweg zijn voor een mooie tocht richting Nederland, op het moment dat de vakantievierders deze kant op komen varen. Voor u en mij dus goede vooruitzichten. Wie weet komen we elkaar weer tegen.
Ton Wilhelm
Ton en Dicky Wilhelm kochten in 2001 een Tukkervlet van 15 meter, om er permanent op te gaan wonen. De eerste jaren hadden zij een vaste ligplaats bij Strand Horst, maar sinds mei 2006 reist het paar door Frankrijk. In de rubriek ‘Onderweg in Frankrijk’ beschrijft Ton Wilhelm het leven aan boord van de ‘Vrouwe Dirkje’. Zie ook de website www.vrouwe-dirkje.nl.
Mogelijk interessante artikelen
Meer berichten in deze rubriek
