Dolfijnenfamilie / Slotblog

Gepubliceerd op 3 oktober 2016

Donderdag 29 tot en met 30 september.

Het vroeg de kade moeten verlaten viel uiteindelijk wel mee. Wel waren de vissers evenals het personeel ven het bij de haven horende restaurant om 06.00 al in de weer. Vroeg dag hier.

Na de dagelijkse routine van mail checken en een blog uploaden vertrokken we 07.30 richting Fort Lauderdale. Onze laatste etappe te doen in twee dagen. Tevens mijn laatste blog.

We besluiten dit laatste stuk weer via de ICW te doen, niets langer want de ICW loopt hier door Florida evenwijdig aan de kust. Geen last van de golfstroom tegen (1 a 2 knopen), kalmer water, geen heftige golven en wat meer te zien. Florida is net zo vlak als Nederland en het vaarwater op dit stuk doet erg denken aan de randmeren. Voor ons als Hollanders niet echt verassend. Met uitzondering van de fauna (kaaimannen, dolfijnen en pelikanen), de flora (palmbomen) en de architectuur van de huizen. De voor Florida en andere zuidelijke staten van de USA kenmerkende licht gekleurde houten huizen, vaak op palen gebouwd, voorzien van steigers met botenlift en bbq-plaats domineren de oevers. Op het water de lichte snelle motorbootjes met afdakje en hengels achterop en aan hemel de eindeloze wolkenrijen zoals onze Oud Hollandse Meesters ze eeuwen geleden al schilderden. Aan de oevers regelmatig een jachthaven met horeca gelegenheid en op de palen in het water stoïcijns en onverstoorbaar voor zich uitkijkende pelikanen, aalscholvers of reigers.

Vissen is hier de grote (vrije) tijdsbesteding, al of niet beroepsmatig. In de Canaveralaanse jachthaven waar wij lagen een groot assortiment hengels en andere visserij benodigdheden, tezamen met de vol trots op levensgrote foto’s aan de wand getoonde vissers met hun jacht trofee-en.

Het weer wordt naarmate we zuidelijker komen steeds warmer, broeieriger en onvoorspelbaarder.Onweer kondigt zich aan, donkere wolken gaan gepaard met aanwakkerende wind. Een tropische bui dondert over ons heen. Peter aan het roer en Edzard ter assistentie op de uitkijk. Het zicht is nog geen honderd meter. Het duurt nog geen 10 minuten, de temperatuur is gezakt van 30 naar 25ºC., de zon is voorlopig verdwenen. Even later, de lucht is opgeklaard, zwemt een dolfijnenfamilie, twee volwassenen en een jonkie met ons op. Ze hebben er duidelijk lol in.

Onze laatste avond onderweg brengen we door in Fort Pierce, een plaats op 75 NM van Fort Lauderdale. De jachthaven ligt er mooi bij en een restaurant/bar er pal naast. We worden enthousiast begroet door een booteigenaar die we nog kennen uit Chesepeak, net als wij toen wachtend voor de gestremde brug. We eten zwaardvis met rijst en bruine bonen, de dag specialiteit. Het Caribische restaurant is gebouwd onder een met riet bedekt dak, aan de kanten open met uitzicht op het met schijnwerpers verlichte water waar grote scholen vissen zich te goed doen aan het ons gegeven visvoer……..vakantie!

Vrijdag, 30 september, onze laatste vaardag op weg naar Fort Lauderdale. Naar mate we vorderen zijn de oevers langs het vaarwater met de hier en daar kleine onbewoonde eilandjes steeds voller bebouwd met een aaneen schakeling van in uiteen lopende architectuur gebouwde maar vooral grote villa’s. Voorzien van alle comfort, bbq’s op de terrassen, zwembaden met ligstoelen en boten op de gebruikelijke botenliften aan de kade. Tuinmannen met strooien hoeden op hun hoofden in de weer om het gazon perfect te houden. Luxe alom.

Op en aan de niet bebouwde stukken oevers badgasten, enthousiast zwaaiend in hun bootjes of zittend in ondiep water op strandstoeltjes. Met ons opvarend ook de nodige belangstelling van mede waterrecreanten, al roepend vragend waar we vandaan komen.

Onderweg weer een hevige onweersbui, het zicht nog geen honderd meter, buiten ligt de temperatuur rond de 31ºC. Door de getijdenstroom wordt onze voortgang behoorlijk gestremd. Ook steeds meer bruggen onderweg waarvan een aantal te laag om ook met neergehaalde radarbeugel onderdoor te kunnen. Dat betekent wachten op het opengaan van de brug, soms enkel om het halve uur. Dat kost veel tijd en we zullen niet voor het donker in Fort Lauderdale aankomen.

We overwegen nog even om het laatste stuk over zee te gaan, slechts een paar mijl ven ons vandaan, maar de outlet naar de zee blijkt te riskant vanwege de veraderlijke ondiepten.

In het donker varen we verder. De ondergaande zon werpt een prachtig licht op de bebouwde oevers, het is nu een volledig stedelijk vakantie gebied. Langs het kanaal om de paar honderd meter zijkanalen met ook daar de pal naast elkaar gebouwde uitbundig verlichte villa’s.

Grote hotels, fel verlicht, met hun eigen rondvaartboten, superyachts in privé havens, bar/restaurants vol bevolkt met etensgasten, uitbundige live muziek en op de steigers dansende weekend gasten, het is vrijdag avond. We hebben de radarbeugel nu neergehaald en vastgezet, het is te laat en de brugwachters naar huis. Sommige bruggen zijn nog geen 12 voet hoog en met Peter hangend aan de touwen om de radarbeugel zo laag mogelijk te houden lukt het net om onze reis te volbrengen.

Half tien komen we aan in de Bahia Marina, waar een plek voor ons is gereserveerd. We hebben onze reis voltooid, bekaf maar blij dat we er zijn. We worden begroet door Mike die ons verwelkomd met een welkoms pakket met eten en speciaal bier, ons aangeboden door Judy en Howard Waldman, onze contact personen voor de komende dagen in Fort Lauderdale. Judy en Howard bedankt voor deze geste!

Mike gaat ons morgen middag de omgeving laten zien en vanaf zondag middag hebben we de beschikking over de auto van Judy en Howard, erg sympathiek.

Zondagochtend het laatste stukje varen. Een volgboot is georganiseerd om vandaar af actie- en beautyopnamen in de wateren rond Fort Lauderdale van de Four Seasons te maken.  Daarna naar de definitieve marina even verderop. Dan zijn we definitief klaar en wacht ons twee dagen luieren en rondkijken. Dinsdag 4 oktober vliegen we vanaf Miami naar Brussel.

We nemen afscheid van jullie, het is een prachtige tocht geweest.

We willen Evert Stel, Piet en Peter Wierenga en alle mensen van No Limit Shipyards bedanken voor hun support en adviezen. Hans Molenaar, Bas Hoekstra en Hans Papenburg voor het uploaden van de blogs op respectievelijk nolimitships.com en motorboot.com en tenslotte Frank Hop en zijn dochter voor de werkelijk voortreffelijke Engelse vertalingen.

Mede namens mijn broers Peter en Edzard bedank ik allen voor jullie belangstelling, het soms intense meeleven en de warme, spontane en enthousiaste reacties.

Tot een volgende reis.

Jurgen Braam

Mogelijk interessante artikelen