Afvalfikkie
Daar sta ik dan met mijn afvalzakje. Ik ben de hele steiger al afgelopen maar weer is er geen vuilnisbak te vinden waar de afvalzak in past. Voorzieningen zijn er genoeg, maar allemaal zo gesloten als wat. En om nu je vuilnis zomaar naast de bak te zetten…
Een grote zwarte rookpluim stijgt een paar honderd meter van onze boot op van het eiland. Ik ben, beroet en stinkend naar rook even een kop thee gaan halen. Zo dadelijk ga ik weer terug naar mijn wekelijkse klus; stoken van een afvalfikkie, ik dacht dat alleen jongens dat goed konden doen.
Een van de geurige vragen die ontstaan tijdens een lange reis buiten de gebaande paden is de vraag wat je met je afval moet doen. Waar in de tropen ons afval doorgaans snel van ons overgenomen wordt op zoek naar bruikbare inhoud is dat in de gematigde en koude streken een stuk lastiger. Het vergaat niet en er zijn veel minder mensen die er misschien nog iets mee willen doen.
Ver van de bewoonde wereld vinden we iedere keer wel weer een onbewoond rotsstrandje voor deze wekelijkse klus; wat benzine van de buitenboordmotor, wat poken en een paar uur later resten slechts de metalen verpakkingen uit sap en melkpakken. De volgende dag voor we weggaan schuiven we de laatste as bij elkaar en niemand is ooit nog getuige van onze aanwezigheid.
Varend in Europa is dit allemaal niet meer nodig –scheelt in elk geval weer een keer wassen van je doorrookte haar- overal zijn afvalstations waar je papier, plastic, glas, metaal en restafval achter kunt laten.
Ooit voor we vertrokken waren de meeste afvalpunten openbaar. Je kon er gewoon in lopen en je afval in de juiste container of hoek achterlaten. Inmiddels, het zal wel nodig zijn geweest, zijn de meeste afvalbakken voorzien van een slot. Alleen, zijn we daarin, zeker in Nederland, langzamerhand niet wat doorgeschoten? Natuurlijk, je wil voorkomen dat iedereen uit de hele buurt ‘illegaal’ afval dumpt en ook het zo maar achterlaten van ‘ongewenst’ afval is niet echt wat je zoekt, maar schiet de bescherming van de afvalpunten niet wat door?
Af en toe tref ik een kade of steiger waar de havenmeester het vuil eenmaal per dag verzamelt of geef ik het af op een sluis; prima. Maar wat moet ik met m’n zakje afval als er maar 1 verzamelpunt is 500 meter verder op –en niet op zondag, of als de brug openstaat. Of als de containers voorzien zijn van een soort muntgleuf –kennelijk niet voor ons soort mensen- of een ‘gecodeerde jaarzuiveringsheffing smartcard’ of zo iets, of nog erger, een vijfcijferige pincode, meer combinaties dan ik in de nog resterende uren voor ik weer vertrek kan voorzien.
Heel stiekem, bij het vallen van de avond, klim ik dan over de dijk en verdeel mijn afvalzakje snel over de aanwezige prullenbakken; dat lijkt me alleen niet de bedoeling.
Wie dus ooit in onze buurt op de steiger de bbq erg zwart ziet roken kan vermoeden dat ik weer een vuilniszak over heb gehad.
Diederique
Mogelijk interessante artikelen
Meer berichten in deze rubriek
