Azoren bereikt

Gepubliceerd op 18 mei 2018

Horta Faial op de Azoren, 17 mei 2018.

Zoals de lezers inmiddels zullen hebben begrepen hebben we de Azoren bereikt. Eergistermorgen zijn we in het holst van de pikdonkere nacht aangekomen op Flores. De kop is er af, de langste etappe van onze hele reis, ruim 1.700 zeemijlen, zit er op. En we mogen niet klagen, van Bermuda tot Flores voeren we in een zeer bestendig hoge drukgebied met weinig wind, meestentijds van achteren. Voor ons als motorboot zeer gunstig, voor de zeilboten die ook naar de Azoren gingen niet, die moesten een noordelijker koers varen om een beetje wind te vangen en dat was vaak ook niet genoeg zodat ook zij hele stukken hebben moeten motoren begrepen we, toen we ze later in de haven van Lajes dos Flores spraken.

Als motorboot hebben we wel een wezenlijk nadeel ten opzichte van een zeilboot, we hebben geen kiel, en dat was vooral te merken bij de dwarswind. De boot is dan veel minder stabiel dan een zeilboot en rolt van bakboord naar stuurboord en terug. Een gyrostabilisator zou de uitkomst kunnen zijn, maar daar hangt een behoorlijk prijskaartje aan.

Over de aankomst in Flores gesproken, waarom moet dat perse in de nacht plaatsvinden zal de oplettende lezer zich afvragen, na zo’n lange tocht van bijna tien dagen maakt het toch niet uit om een paar uur later en dan bjj daglicht te arriveren, dat is toch veel makkelijker en vooral veel veiliger, zeker als je de haven niet kent.

Klopt, en toch deden we dat niet. We hadden geen zin om rondjes te draaien op zee tot het licht werd en bovendien wilden we Joost ervaring op laten doen bij een nachtelijke aankomst, hij wil namelijk later zeeman worden net als wij. Het was een ervaring op zich, de haveningang was beduidend nauwer geworden dan hij al was door een afgebroken havenhoofd in de vaargeul, maar dat zagen we volgende dag pas goed.

Om de goede afloop te vieren hebben we ons enkele drankjes gegund en vervolgens een gat in de dag in de geslapen. Daar waren we wel aan toe en die dag maar verder rustig aan gedaan en ‘s avonds, de kok heeft zijn vrije dag, gedineerd bij restaurant Casa Rei, gerund door Sylke en Uwe, een Duits stel dat al jaren op Flores woont. Het restaurant was aanbevolen door onze vraagbaak voor deze overtocht de Imray Pilot Atlantic Islands. De vogende dag zijn we door Silvio, een taxichauffeur, rondgereden over het eiland. Silvio is opgegroeid in Massachusetts in als kind van Azoriaanse ouders die gemigreerd waren naar de Verenigde Staten voor een betere toekomst.

Maar dat viel tegen, dus zij zijn teruggekeerd naar Flores. Silvio spreekt vloeiend Engels en uiteraard portugees en is een zeer onderhoudende gids en heeft ons het eiland Flores laten zien met zijn caldera en vulkaanmeren en prachtige groene berghellingen. Flores is wat natuurschoon betrreft een van de mooiste eilanden van de Azoren, een paradijs voor natuurliefhebbers en wandelaars en het bloemeneiland bij uitstek , het heet niet voor niks Flores. De bevolking leeft van veehouderij, een beetje visserij en toerisme. Silvio moet zijn geld met name verdienen in de drie zomermaanden waarin hij toeristen, vooral wandelaars wegbrengt en ophaalt op begin- en eindpunten van de vele hikingroutes. Verder verdient hij wat bij met vervoer van schoolkinderen.

Het leven hier is goedkoop, in de supermarkten betaal je minder dan de helft van wat wij gewend zijn uit te geven. Ook restaurants zijn goedkoop, een kopje koffie, om iets te noemen, kost 75 cent. De keerzijde zijn de lage salarissen, het minimimloon is 480 euro per maand. Reizen naar het buitenland is er voor de meesten niet bij. Aan het het einde van de middag zet Silvio ons af bij de Four Seasons. Wij nemen afscheid van deze sympathieke gids die een hoop heeft verteld over zijn eiland.

Bij het wegvaren brengen we nog een groet aan de Clipper Stad Amsterdam die deze morgen voor anker is gegaan na een reis van veertien dagen uit Miami. We zullen hen nog wel terug zien, want zij zetten later ook koers naar Horta. Wij varen de nacht weer in, over een heel rustige kabbelende zee om de volgende ochtend in Horta aan te komen

Hoe het met ons Orakel gaat, de heer J.B. te L?

Goed. Maar niet met zijn vriendin in Lelystad. Wat is namelijk het geval? Hij heeft de hond van haar leren zingen, nu krijgt hij elke dag berichten van haar met de vraag wanneer hij weer thuis komt, ze krijgt de hond niet meer stil.

Ik groet u allen, dan meer over Horta

Edzard Braam

Mogelijk interessante artikelen